Ψηφιακό Μουσείο Βλαχοκερασιάς (Ψ. Μ. Β.)

ΘΕΜΑΤΑ

Το χωριό, Βλαχοκερασιά, βρίσκεται 20 περίπου χμ. νοτίως της Τρίπολης, πρωτεύουσας του νομού Αρκαδίας, και τρία χμ από το δρόμο που οδηγεί στην πρωτεύουσα της Λακωνίας, την αρχαία Σπάρτη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, η Βλαχοκερασιά είχε 424 κάτοικους. Ο πληθυσμός της, το 1928, ανερχόταν σε 1600 κάτοικους. Την περίοδο 1928-2011 σημειώθηκε μια μείωση της τάξεως του 80% στον πληθυσμό της. Χωρίς αμφιβολία, το βασικό αίτιο για την παραπάνω μείωση ήταν η αστικοποίηση και η μετανάστευση στις υπερπόντιες χώρες. Σύμφωνα με την «απογραφή» των απανταχού Βλαχοκερασιωτών (1988-92), που διεξήχθη υπό την αιγίδα του Συλλόγου Βλαχοκερασιωτών Αττικής (1988-92), οι 3.742 Βλαχοκερασιώτες κατανέμονταν ως εξής: 42% ζούσε στην περιοχή της Αττικής, 21% ζούσε στο εξωτερικό (Η.Π.Α., Αυστραλία και Καναδά), 20% ζούσε σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και μόλις το 17% κατοικούσε στη Βλαχοκερασιά. Οι κάτοικοι της Βλαχοκερασιάς ήταν κυρίως ηλικιωμένοι, αφού η νεότερη γενιά είχε πάρει το δρόμο της ξενιτιάς μεταναστεύοντας είτε σε χώρες του εξωτερικού είτε σε πόλεις της Ελλάδας. Συρρικνώθηκαν αντίστοιχα οι αγροτικές δραστηριότητες, οι παραδοσιακές επιχειρήσεις και ο αριθμός των μαθητών στο σχολείο της Βλαχοκερασιάς.

Το 1991 και στο πλαίσιο του "Συλλόγου Βλαχοκερασιωτών Αττικής" γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός «Λαογραφικού Μουσείου Βλαχοκερασιάς», με απώτερο σκοπό τη συμβολή στην περαιτέρω πολιτισμική και οικονομική ανάπτυξη του χωριού. Ακολούθησε μια έρευνα-πεδίου, από σπίτι σε σπίτι, από τον Άγγελο Μπιστόλα και τον υποφαινόμενο, για την καταγραφή δυνητικών εκθεμάτων (π.χ. αλέτρια, αργαλειούς, παραδοσιακές ενδυμασίες κτλ.). Η έρευνα-πεδίου απέδειξε ότι υπήρχε επαρκές υλικό για τη δημιουργία ενός λαογραφικού μουσείου με πραγματικά αντικείμενα. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν τότε οι κτιριακές προϋποθέσεις για τη στέγαση ενός τέτοιου μουσείου, με αποτέλεσμα το εγχείρημα να αναβληθεί. Το 2011, 20 χρόνια αργότερα, δύο οικήματα είχαν παραχωρηθεί στην Κοινότητα της Βλαχοκερασιάς ως δωρεές και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη στέγαση ενός λαογραφικού μουσείου με πραγματικά εκθέματα. Ξαναζωντάνεψε η αρχική μας ιδέα για τη δημιουργία ενός λαογραφικού μουσείου με πραγματικά αντικείμενα, και παράλληλα συγκροτήθηκε μια Επιτροπή από Βλαχοκερασιώτες, μονίμους κάτοικους του χωριού και μη, για την υλοποίηση της αρχικής ιδέας. Όμως, βασική προϋπόθεση ήταν η ύπαρξη των αντικειμένων που είχαν καταγραφεί το 1991. Με τη βοήθεια της Αγγελικής Κατσαφάνα και της Μαρίας Κοπίτα διενεργήθηκε μια έρευνα (με τη χρήση τηλεφώνου) για την επαλήθευση. Οι προσδοκίες μας διαψεύστηκαν. Η πλειονότητα των συμπατριωτών μας δεν είχαν πια στην κατοχή τους τα σχετικά αντικείμενα/εκθέματα. Έτσι, εγκαταλείφθηκε και η ιδέα για τη δημιουργία ενός πραγματικού λαογραφικού μουσείου. Συμπεράναμε ότι θα ήταν καλύτερα να δημιουργήσουμε ένα ψηφιακό μουσείο, το «Ψηφιακό Μουσείο Βλαχοκερασιάς» (Ψ. Μ. Β.), λαμβάνοντας επίσης υπόψη το κόστος ανακαίνισης των κτιρίων, συντήρησης, φύλαξης και λειτουργίας ενός πραγματικού μουσείου. Έτσι άμεσος και πρακτικός στόχος μας έγινε η συγκέντρωση και ψηφιοποίηση υλικού (φωτογραφίες, έγγραφα, κτλ.) που να απεικονίζει διαχρονικά τις δραστηριότητες των απανταχού Βλαχοκερασιωτών.

Η Επιτροπή Ψηφιακού Μουσείου Βλαχοκερασιάς κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης

στις εγκαταστάσεις της Δημοτικής Ενότητας Σκιρίτιδας.

Kαθιστοί, από αριστερά, οι Ευστάθιος Χρόνης, Άγγελος Μπιστόλας, Νίκος Πετρόπουλος και Άννα Μαρτίνου.

Όρθιες, η Μαρία Κοπίτα και η Αγγελική Κατσαφάνα. Βλαχοκερασιά, 21 Αυγούστου 2015. Από τη φωτογραφία λείπει το 7ο μέλος της Επιτροπής, η Αγγελική Β. Κοντογιάννη, ομογενής από την πολιτεία Βερμόντ, Νέας Αγγλίας, ΗΠΑ.

(Αρχείο της Ελένης Χαρίτου, συζύγου του Νίκου Δημ. Χαρίτου, ομογενή από το Σικάγο).

Περισσότερα...