Η πολιτική του… espresso!
Παρακολουθώ όλο αυτό το διάστημα τις αντιδράσεις των συμπατριωτών μας στα Μαγούλιανα για την απόφαση του δημάρχου Γορτυνίας να μετατρέψει το παραδοσιακό καφενείο του χωριού σε τουριστικό κατάλυμα με μακροχρόνια μίσθωση σε ιδιώτη και μάλιστα, όπως λένε, έναντι πινακίου φακής.
Η δημοτική αρχή από τη μια χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη διατήρηση της παράδοσης κι από την άλλη βάζει στο στόχαστρο το παραδοσιακό καφενείο δίπλα στον πλάτανο. Δεν ξεχνά βεβαίως να κλείσει το μάτι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία ως γνωστόν αναμένεται να φέρει την… πολυπόθητη τουριστική ανάπτυξη. Καλώς ήρθε το δολάριο, λοιπόν!
Αν νομίζουν οι Γορτύνιοι ότι ο τόπος μας θα αναπτυχθεί παραχωρώντας τα κλειδιά της οικονομικής δραστηριότητας στους ιδιώτες, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Ο ιδιώτης επιδιώκει να μεγιστοποιήσει το κέρδος του κι αν διαπιστώσει ότι αυτός ο στόχος δεν επιτυγχάνεται (ή επιτυγχάνεται έστω προσωρινά), αργά ή γρήγορα θα λακίσει αφήνοντας στα κρύα του λουτρού και το χωριό και τον πλάτανο.
Αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει πραγματικά τον τόπο μας είναι να εντοπιστούν σε κάθε χωριό εκείνες οι οικονομικές δραστηριότητες, οι οποίες με την ενεργό στήριξη του δήμου (σταθερή χρηματοδότηση και μόνιμες θέσεις εργασίας) θα λειτουργούν αποτελεσματικά και με διαφάνεια (το τονίζω – αποτελεσματικά και με διαφάνεια) αποφέροντας οφέλη όχι για τον ιδιώτη αλλά για το δήμο (δηλ. τους δημότες). Χρειάζεται λοιπόν αλλαγή πολιτικής (όχι απλώς αλλαγή διαχειριστή στο τιμόνι του δήμου), έτσι ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Σε κάθε περίπτωση, η πραγματική ανάπτυξη για τη Γορτυνία δε θα προέλθει από τα all-inclusive τουριστικά καταλύματα και τον espresso του Σαββατοκύριακου (δεν υποτιμώ τη σπουδαιότητα του τουρισμού για την περιοχή), αλλά από τη στοχευμένη δημοτική πολιτική που θα βάλει πλώρη για να ανατρέψει μαζί με τους δημότες το βασικό πολιτικό πρόβλημα της καθημερινότητας που δεν είναι άλλο από την ερήμωση.
