ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ
Γράφει: Βασίλης Πέττας 
«Τώρα, προ ολίγου, σταμάτησαν οι φωνές των παιδιών στους νυχτερινούς δρόμους του Βαλτεσινίκου – πραγματική διαδήλωση – μετά την προβολή της «Λαχανόσουπας» με τον Λουί ντε Φινές. Παιδοσυρροή και η μικρότερη θεατίς ήταν η Μαργαρίτα 4 ετών. Εκτάκτως για αύριο θα έχουμε την “Βιριδιάνα” και την “Διακριτική γοητεία της Μπουρζουαζίας” του Λουίς Μπουνουέλ για μεταξύ μας, χωρίς να αποκλείουμε τον οποιονδήποτε επιθυμεί! Και την Κυριακή, επίσης δύο ταινίες. “Φαρενάιτ 451” του Φρανσουά Τρυφώ και το “Ζ” του Κώστα Γαβρά. Για τις προβολές της ερχόμενης εβδομάδας θα ανακοινώσουμε λεπτομερές πρόγραμμα».
Το Βαλτεσινίκο είναι ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά του Μαινάλου. Αμφιθεατρικά χτισμένο σε υψόμετρο 1.180 μέτρα βρίσκεται στο κέντρο του ταξιδιωτικού ενδιαφέροντος της Ορεινής Αρκαδίας σε μια απόσταση 60 χλμ. από την Τρίπολη και μόλις 20 χλμ. από τη Βυτίνα.
Εκεί ανάμεσα στα παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια θα βρείτε έναν άνθρωπο που ζει και αναπνέει για τον κινηματογράφο. Από το 2012 ο Δημήτρης Γιαννικόπουλος, ο “κύριος Μίμης” για τους ντόπιους, έχει δημιουργήσει σε δικό του χώρο την Κινηματογραφική Λέσχη αλλά και το Κινηματογραφικό Μουσείο Βαλτεσινίκου.
Από τον Απρίλιο μέχρι και τα Χριστούγεννα οι προβολές της Κινηματογραφική Λέσχης προσελκύουν, μικρούς και μεγάλους, όχι μόνο από το Βαλτεσινίκο αλλά και από τη γύρω περιοχή, για να δουν αλλά και να κουβεντιάσουν ταινίες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον Κινηματογράφο.
“8 1/2” και “Λα Στράντα” του Φεντερικο Φελίνι, “Φαρενάιτ 451”, “Σινεμά ο Παράδεισος”, “Η Διακριτική γοητεία της Μπουρζουαζίας”, “Πράσινες τηγανιτές ντομάτες” είναι μερικές από τις ταινίες που έχουν προβληθεί από την Κινηματογραφική Λέσχη ενώ δεν λείπουν και εγχώριες όπως το “Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε” του Σταύρου Τσιώλη ή η “Καντίνα” του Σταύρου Καπλανίδη.
Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των ταινιών που επιλέγονται από κοινού με τους φίλους της Λέσχης; Ταινίες που να σηκώνουν συζήτηση! Ίσως αυτό είναι που κάνει τελικά τις προβολές στο Βαλτεσινίκο τόσο διαφορετικές. Φαίνεται πως το πάθος που κουβαλάει ο “κύριος Μίμης” για την 7η τέχνη μεταδίδεται σιγά, σιγά στο χωριό και ιδιαίτερα στους μικρούς σε ηλικία κατοίκους του.
Η σεζόν ξεκινάει με δύο, τρεις προβολές την εβδομάδα που φτάνουν να είναι καθημερινές τον Αύγουστο όταν το χωριό γεμίζει με κόσμο. Όσο για τους χειμώνες, εκεί κοντά στα Χριστούγεννα, όταν πλησιάζει το τέλος της κινηματογραφικής σεζόν για την λέσχη τα πράγματα “δυσκολεύουν”:
«…σαν αποχαιρετιστήρια εκδήλωση ορίζουμε την τελευταία μας προβολή με Ταρκόφσκι, έτσι σαν δοκιμή για αφιέρωμα στον μεγάλο δημιουργό. Είπε κάποιος ότι βάζουμε δύσκολα. Ούτως ή άλλως λίγοι θα είμαστε και δοκιμή κάνουμε!»
Ο “Αγώνας” και η “Ομάδα των 6”
Η σχέση του Δημήτρη Γιαννικόπουλου με τον Κινηματογράφο μετράει σχεδόν 50 χρόνια. Με κινηματογραφικές σπουδές στη σχολή “Σταυράκου” σκηνοθετεί το 1970 και 1972 αντίστοιχα τις μικρού μήκους ταινίες “Γραμμές Παράλληλες” και “Άλμπουμ Ποδοσφαίρου” που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1975 με την “Ομάδα των 6” (Γιαννικόπουλος Δημήτρης, Ζαφειρόπουλος Ηλίας, Θανασούλας Γιώργος, Μαραγκός Θεόδωρος, Παπανικολάου Κώστας, Οικονιμίδης Φοίβος) γυρίζει το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους “Αγώνας” που πήρε το βραβείο κοινού αλλά και το Β’ βραβείο ταινίας μεγάλου μήκους του 16ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η “ομάδα των 6” στο 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ο “Αγώνας” είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ντοκιμαντέρ με θέμα τους αγώνες του ελληνικού λαού. Ξεκινά από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη χούντα, με την κατάληψη της Νομικής Σχολής το Φεβρουάριο του 1973, και φτάνει μέχρι τις λαϊκές κινητοποιήσεις και τις μεγάλες απεργίες ενάντια στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή, τον Ιούλιο του 1975.
Η ταινία παρουσιάστηκε κατά κανόνα εκτός εμπορικών κινηματογραφικών αιθουσών, κυρίως σε πολιτικοποιημένους συλλόγους, με τη συνοδεία των δημιουργών της που συζητούσαν με το κοινό.
Το παρακάτω βίντεο είναι ένα απόσπασμα από την ταινία που αναφέρεται στους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Η άλλη αγάπη του Δημήτρη Γιαννικόπουλου, μαζί με τον Κινηματογράφο, είναι ο τόπος του. Το χωριό του, το Βαλτεσινίκο αλλά και ολόκληρη η περιοχή της Γορτυνίας. Όσοι έχουν την τύχη να έρθουν μέχρι την αυλή του, δε θα απογοητευτούν από τις ιστορίες του και το πάθος που τις διηγείται. Αυτός ίσως να είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις την ομορφιά ενός μέρους. Οι άνθρωποι, τα ευτράπελα, οι σχέσεις, οι διχόνοιες. Όλα αυτά τα καθημερινά που μας δένουν με τη ζωή, με τους τόπους μας.
Έτσι ίσως να σκέφτηκε ο Δημήτρης Γιαννικόπουλος, όταν αποφάσισε να κάνει ταινία την κοινωνική, λαογραφική, ιστορική και πολιτισμική εξέλιξη του τόπου του. Πρωταγωνιστής στην ταινία “Έντυπος Χρόνος” (2011, μεγάλου μήκους 96′) είναι η εφημερίδα “Φωνή της Γορτυνίας”, το Βαλτεσινίκο καθώς και αρκετά χωριά της Γορτυνίας και της Αρκαδίας ευρύτερα. Όπως λέει ο ίδιος, το περιεχόμενό της ταιριάζει σε οποιοδήποτε χωριό της Ελλάδας ή και του κόσμου.
Η ταινία προβλήθηκε στο 5ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, εκτός διαγωνισμού, και διαγωνίσθηκε στο 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας, όπου και βραβεύτηκε.
Ο Δημήτρης Γιαννικόπουλος, εκτός από τη σκηνοθεσία, έγραψε το σενάριο, έκανε την κινηματογράφηση, την επεξεργασία, την αφήγηση και το μοντάζ, επικουρούμενος από την κόρη του ηθοποιό Ιωάννα Γιαννικοπούλου η οποία υποδύεται την εφημερίδα, διαβάζει και αφηγείται, και τον γιό του Κωστή Γιαννικόπουλο μουσικό, ο οποίος έγραψε τη μουσική και έκανε την ηχογράφηση και το μιξάζ.
Η ταινία απευθύνεται για ανεξάρτητες προβολές σε κινηματογραφικές λέσχες, σε πολιτιστικούς συλλόγους, σε δήμους και άλλους φορείς.
Κινηματογραφικό Μουσείο Βαλτεσινίκου
Εκτός από την Λέσχη, στον ίδιο χώρο που γίνονται οι προβολές ο Δημήτρης Γιαννικόπουλος διατηρεί το μικρό Κινηματογραφικό Μουσείο Βαλτεσινίκου. Τα εκθέματα του Μουσείου είναι ένα μόνο μέρος της συλλογής του με κινηματογραφικά μηχανήματα που συνέλεξε τα τελευταία 50 χρόνια. Για τα υπόλοιπα μηχανήματα της συλλογής, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της, γίνεται μια προσπάθεια μαζί με άλλους δύο φίλους του κινηματογράφου, να εκτεθούν σε ένα πολύ ποιο οργανωμένο επισκέψιμο χώρο στην Αθήνα.
Με γνώσεις όχι μόνο για την ιστορία αλλά και για την τεχνική του Κινηματογράφου, ο οικοδεσπότης του Μουσείου είναι εκεί για να εξηγήσει στους επισκέπτες τη λειτουργία αλλά και την ιστορία των μηχανημάτων που έχει συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια.
Η ξενάγηση, τύπου σεμιναρίου, ξεκινά με την περιγραφή της βασικής χρήσης των μηχανημάτων και φτάνει μέχρι τις πατέντες και τις ανακατασκευές που έχουν γίνει πάνω τους ανάλογα με τις συνθήκες που λειτουργούσαν.
Τα εκθέματα του Μουσείου, τα περισσότερα εν λειτουργία, ζωντανεύουν μέσα από μια αφήγηση που περιγράφει με καθαρό τρόπο την ουσία και την εφεύρεση του Κινηματογράφου.
Η Κινηματογραφική Λέσχη και το Κινηματογραφικό Μουσείο Βαλτεσινίκου είναι μια απόδειξη πως όταν υπάρχουν άνθρωποι με διάθεση για αναζήτηση και δημιουργία, ακόμα και μικρές κοινωνίες μπορούν να προσφέρουν πολλά σε αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό.
Η μικρή κινηματογραφική αίθουσα του Βαλτεσινίκου (50 θέσεων) όσο κρατιέται ζωντανή από τους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού, δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τα παχιά χαλιά και τα αναπαυτικά καθίσματα μεγάλων εμπορικών κινηματογράφων. Γιατί τελικά, αυτό που κρατάει ζωντανό τον κινηματογράφο και την ιστορία του, είναι οι άνθρωποι. Και αυτούς μπορείς να τους βρεις παντού. Ακόμα και σε αυτή τη πλαγιά του Μαινάλου, στην ορεινή Αρκαδία!
Η είσοδος στις προβολές και το Μουσείο είναι δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες για τις προβολές και τις ξεναγήσεις μπορείτε να βρείτε στο τηλ. 27950 82145
_________
http://tetartopress.gr/ena-kinimatografiko-mystiko-stin-arkadia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου